De subtiliteiten van aanplant, reproductie en teelt van de parkroos Westerland

Kweekgeschiedenis van het ras

In 1969 introduceerde de beroemde Duitse veredelaar Reimer Kordes een nieuwe variëteit parkrozen - Westerland (Westerland). Het nieuwe tuinbouwgewas is het resultaat van een selectieve kruising van twee floribunda-soorten: de wit-roze-oranje Circus en de goudgele Friedrich Worlein. De parkroos kreeg zijn naam ter ere van het gelijknamige stadje op het eiland Sylt (Duitsland).

In 1974 werd de hybride bekroond met het ADR-kwaliteitscertificaat. De bloem werd begin jaren negentig naar Rusland gebracht. Vanwege de uitstekende raskenmerken wordt het siergewas in veel regio's van ons land verbouwd.

Beschrijving en foto van roos Westerland

Variëteit Westerland kenmerkt zich door een intensieve groei. De hoogte van een volwassen struik bereikt dus 1,5-2,5 m. Wanneer gekweekt in de vorm van een klimroos, kan deze groeien tot 3-4 m. De kroonbreedte hangt af van de gekozen vormoptie, maar gemiddeld is deze minimaal 1-1,5 m. De scheuten van de variëteit zijn veerkrachtig, elastisch, sterk vertakt, van gemiddelde dikte. De bladeren zijn donkergroen van kleur met een mooie glanzende glans. De vorm van het blad is omgekeerd eirond, langwerpig naar de punt toe.

Parkroos Westerland heeft een spectaculaire uitstraling. Tijdens de bloeiperiode, die duurt van mei tot september, is de struik bedekt met halfdubbele typeknoppen. De diameter van de bloem bereikt 10-11 cm. De eigenaardigheid van de variëteit Westerland is een unieke kleur en een aanhoudend aroma, dat op 1 m van de struik zelf wordt gevoeld. Het midden van de knop is goudgeel gekleurd. De bloembladen spelen met tinten lichtroze, koraal, zalm, oranje, geel en goud.

Afhankelijk van de gekozen snoeiwijze kan de bloem op een stam, een struik of als klimplant gekweekt worden. Westerland ziet er interessant uit in solitaire en samengestelde beplanting, maar ook op bogen, kolommen en muren van tuinpaviljoens.

Voor- en nadelen van de variëteit

Rose Westerland heeft niet alleen een spectaculair uiterlijk, maar ook een aantal andere voordelen. De negatieve aspecten van de plant moeten echter niet worden uitgesloten.

Video "Westerlandpark Kameleonroos"

Deze video laat zien hoe een sierheester eruit ziet.

Subtiliteiten van het planten en verzorgen van een Westerlandse roos

Volgens ervaren tuiniers wordt de variëteit Westerland beschouwd als een van de meest pretentieloze om voor te zorgen. Naleving van bepaalde agrotechnische maatregelen, die we verder zullen overwegen, zal helpen om een ​​spectaculaire rozentuin in de tuin te laten groeien.

Aanbevelingen voor planten

In het voor- en najaar kunt u zaailingen in onbeschermde grond planten. Het planten in de lente wordt als succesvoller beschouwd, omdat de jonge struik voldoende tijd heeft om zich aan te passen aan nieuwe groeiomstandigheden.

Voor de Westerlandroos is gekozen voor een gedeelte van de tuin dat is afgesloten van wind en tocht. Tegelijkertijd is actieve zonneverlichting ongewenst voor de plant. Helaas zorgen UV-stralen ervoor dat de toppen doorbranden. Een sierheester kan in de halfschaduw worden gekweekt.

De grond moet matig licht en goed doorlatend zijn. De beste optie is zwarte aarde met een zuurgraad van ongeveer 5,5-6,5 pH. Tuinbouwgewassen verdragen geen overtollig vocht in de bodem. Om deze reden mag een rozenzaailing niet worden geplant in laaglanden waar regenwater zich verzamelt. De grondwaterstand mag niet hoger zijn dan 1,5-2 m. Anders is rotting van de wortelhals en afsterven van de struik mogelijk.

Water geven, losmaken en mulchen

De eerste 14 dagen na het planten op een vaste groeiplaats wordt de struik elke dag bewaterd. Het is beter om de plant in de vroege ochtend of late avond water te geven. Gebruik voor irrigatie regen of bezonken koud water. Naarmate de planten groeien, verlengen ze het interval tussen de gietbeurten. Een volwassen struik wordt 2-3 keer per week bevochtigd. Houd er rekening mee dat bij frequente natuurlijke neerslag de rozentuin geen extra bodemvocht nodig heeft.

Na elke bewatering, wanneer het water volledig is opgenomen, wordt ondiep losgemaakt. Met de losprocedure kunt u de grond verzadigen met zuurstof, wat nodig is voor de volledige ontwikkeling van het wortelstelsel. Vervolgens wordt de struik gemout met turf, hooi of stro. Mulch helpt bij het handhaven van een optimaal vochtgehalte in het substraat en werkt als een barrière tegen de groei van onkruid.

Bevruchting

Om de knopvorming te vergroten, worden sierheesters gevoed met minerale meststoffen. In het voorjaar worden stikstofhoudende middelen geïntroduceerd, die bijdragen aan de actieve groei van groene massa. Tijdens het groeiseizoen wordt de roos gevoed met kalium- en fosformeststoffen.

Westerland reageert goed op superfosfaatvoeding. Superfosfaten kunnen elke 2-3 weken worden toegevoegd.

Om een ​​verbranding van het wortelstelsel, die kan worden veroorzaakt door meststoffen, te voorkomen, wordt de plant vooraf overvloedig gedrenkt.

Reproductiemethoden

Je kunt een parkroos vegetatief of door stekken vermeerderen.

Vegetatieve vermeerdering verwijst naar de methode om de struik te verdelen. Eind maart of helemaal begin april wordt de overwinterde sierstruik opgegraven en in meerdere gelijke delen verdeeld. Elke scheut wordt gesneden tot 3-4 knoppen. De wortels van de zaailingen worden gedrenkt in een biostimulator van groei "Epin", "Kornevin" of "Zircon". Het planten wordt uitgevoerd volgens het traditionele schema.

Verhoute scheuten worden begin juli gesneden. Geschikt voor reproductie zijn stekken gesneden uit de bovenste en middelste delen van de scheuten met 1-2 gezonde knoppen. De optimale snijlengte is van 10 tot 15 cm.

Stekken gedrenkt in een oplossing van een immunomodulator van groei worden geplant in een voedingsbodem en onder een afzuigkap geplaatst. Periodiek worden de planten geventileerd en gehydrateerd. Wanneer de eerste bladeren verschijnen, wordt de beschermkap verwijderd. Het planten in de volle grond kan alleen worden uitgevoerd als er ten minste drie volledig gevormde, ontwikkelde en gezonde bladeren op het handvat worden gevormd.

Voorbereiding voor overwintering

Veel beginnende tuinders zijn geïnteresseerd in de vraag of het nodig is om Westerland te overwinteren. De roos die in het zuiden wordt gekweekt, heeft geen extra beschutting nodig. Het is voldoende om de stamcirkel een beetje te strooien met turf, droge gevallen bladeren en rivierzand.

Wat betreft de centrale en noordelijke regio's, is het beter om de hier gekweekte rozenstruiken te isoleren. Turf, hooi, stro en droog opaalblad worden gebruikt om het wortelgedeelte te bedekken. De stengels van de tuincultuur zijn op hun beurt bedekt met agrofibre of een ander niet-geweven afdekmateriaal.

Ziekten en plagen van het ras

Veel voorkomende ziekten van de cultivar zijn roest en grijsrot. Gebruik een 2% Bordeaux-mengsel of een oplossing van kopersulfaat om roest te bestrijden. Voor de preventie en behandeling van grijsrot wordt een oplossing van kaliumpermanganaat gebruikt. Behandeling met fungiciden "Fundazol", "Ridomil Gold", "Topaz", "Profit Gold" en andere zal effectiever zijn.

Westerland wordt aangetast door spintmijten, rosacea-bladluizen, schildluizen en kwijlende centen. Om te voorkomen dat insecten de roos aantasten, moeten insecto-acariciden Aktara, Fitoverm, Inta-Vir en Decis worden gebruikt.

Tuinmannen beoordelingen

De cultivar Westerland is bekend bij veel hoveniers, landschapsarchitecten en bloemisten. Ze markeren allemaal het prachtige uiterlijk van de plant en het aangename aroma.